En wees eerlijk! Dat verhaal van die twee boeren broers, die maanden lang als opgehokt pluimvee huisarrest ondergingen. Waarbij ze stelselmatig door hun pleegouders werden afgeranseld. Nota bene in bijzijn van de dominee. Omdat ze zouden hebben geweigerd, medewerking te verlenen aan het verhandelen van grote hoeveelheden illegaal gestookte brandenwijn. Dat verhaal klinkt toch beduidend minder ongeloofwaardig, dan het relaas van die twee andere boeren broers die in het geniep werkten voor de maatschap plastische chirurgie.

Die jongens gingen bij het aanhoudende hete weer, iedere ochtend vroeg op pad. Ze struinden met hun schepnetten de slootkanten af, op zoek naar dode watervogels. Het waren vooral eenden, die ze uit het water haalden. Botulisme had ze de das omgedaan. De buit ging naar een geheime plek. Het was op een terrein van een niet meer in gebruik zijnde waterzuiveringcentrale. Daar stond een omgebouwd transformatorhuisje. Aan een van de zijmuren ervan zat een wasmachine-achtige deur. Daaronder was een soort brede vensterbank constructie, in dienst voor het uitserveren. Jawel, een vakterm. Hierop moest het dode gevederte worden opgediend.

Een ranzig uitziend kereltje verscheen ten tonele, om het proces verder in gang te zetten. Hij schoof, na eerst de ronde cabine deur te hebben geopend, de vogellijken een voor een naar binnen. Dat deed hij met een houten pollepel, die hij bij zich droeg, zoals een cowboy zijn revolver draagt. Vervolgens drukte hij op een zwarte knop, naast de cabine deur, en verdween. Even later kwam hij terug, en haalde de vogels weer te voorschijn.

De dampende dode vogels waren als het ware nu gestoomd. Er hing een weeïge lucht, die niet te harden was. Het onappetijtelijke kereltje gaf geen blijk van enig ongerief. Het stomend geheel werd op een reuze broodplank, die voorzien was van wieltjes naar de achterkant van het transformatorhuisje gereden. Daar was een lift ingebouwd, waarmee hij samen met het spul afdaalde naar een ondergronds vertrek. In deze ruimte ging een duo Oostblok uitziende types aan de slag met het plukken van de veren. Dat is toch heel iets anders dan het maken van kerststukjes, of het stukken van een wand. Als het maar geld opbrengt, geld dat in het land van herkomst veel meer waard is dan hier.

Indien de vogels waren kaal geplukt, ik bedoel de dode vogels. Dan werd het dierlijk overschot ingevroren, in afwachting op een reis naar een geheime bestemming. Eenmaal daar gearriveerd zal er uit de vogellijkjes een extract worden gewonnen. Zo kan men illegaal, de gezichtsspiertjes, van dames verlammen. Vrouwen die vechten tegen de tijd. Dat levert een hoop geld op. Bijverdiensten, zwart. Veel goedkoper dan het reguliere circuit. En als je eenmaal in de molen zit, kom je er niet meer uit