Kunstacademie
Duco had die avond, een eindbeoordeling op de rietveld academie voor zijn eerste vakjaar.
Hij moest zijn werk presenteren, en was aan de late kant.
Haastig daalde Duco met zijn spullen de trappen af.
Op het moment dat hij wilde weg fietsen, besefte Duco dat hij zijn tekenkoker was vergeten.
Toen hoorde hij het raam op driehoog open gaan, alsof ze zijn gedachten kon lezen,”gooi maar gerust, het kan er tegen,”riep Duco haar toe.
Het was hondenweer, bezweet en doorweekt arriveerde hij net op tijd in het beoordelingslokaal.
“Wat stinkt er toch zo,”dacht Duco.
Al snel constateerde hij, dat zijn tekenkoker bij de worp van zijn vriendin in de hondenstront moest zijn geraakt.
Duco spoelde rap op het toilet zijn koker af, en hing hierna als een razende zijn werk op aan de gereserveerde wand.
Alles gesigneerd!
Even later verscheen de commissie, met alle medestudenten.
Duco werd beoordeeld.
Het resultaat was als volgt: voor alle vakonderdelen kreeg hij een voldoende, maar gezien de som der delen, had men toch besloten dat Duco het jaar over moest doen.
Het had vooral te maken met zijn instelling.
Hij heeft vanaf dat moment niets meer gesigneerd, en het jaar succesvol over gedaan.
Maar wat voelde Duco zich toen klote.
“Oh was ik maar een stukje marsepein,” zong er weken lang door zijn hoofd.