De brand
Duco heeft eens halverwege jaren negentig uitbundig oud en nieuw gevierd
Hij was tegen de ochtend veilig thuis gekomen en ging plat in zijn woning.
Lekker dacht Duco,”eens even uitgebreid mijn roes uitslapen.”
Het was in zijn wilde tijd, zeg maar de periode dat hij iedere week optrad met zijn band Barby-pop.
Hij maakte zichzelf toen ook op, met een oogpotloodje en mascara.
Bij bijzondere momenten droeg hij ook rode lippenstift.
Al snel voelde Duco, dat de slaap bezit van hem nam.
“Afsminken komt later wel,” was het laatste dat Duco hardop dacht.
Plots schoot hij wakker vanwege een opgewonden stadiongeluid.
Hij keek naar buiten, en zag een grote menigte staan.
Ze keken allen naar het pand, waar hij zich op tweehoog in bevond.
Duco rook een brandgeur, en zag een licht rookgordijn in zijn keuken hangen.
“Foute boel,” dacht Duco.
Snel sprong hij in zijn broek, en zonder verder iets mee te nemen daalde Duco op blote voeten met ontbloot bovenlijf de trap af.
Er hing behoorlijk wat rook in het trapportaal.
Het ouwe wijfie van beneden was inmiddels ook gealarmeerd.
Er waren loeiende sirenes te horen.
Duco en zijn buurvrouw, verlieten gearmd het pand.
Zij liepen samen richting de menigte, die in een grote boog op enige afstand rondom het huis stond opgesteld.
Dat moet er zeer waanzinnig hebben uitgezien.
Duco betrad wel meer het podium in een bizarre outfit, maar deze sloeg alles.
Zijn buurvrouw, in een oude wijfentenue met boodschappentas, en hij in een knalrode broek en verder niets.
Met het uitgelopen zwart rondom zijn ogen, rode lippenstift, en geheel naar de klote, werd Duco met zijn buurvrouw opgevangen als ware popartiesten door het publiek.
Duco zag dat de toko beneden in brand stond.
Later hoorde hij, dat een vette afzuigkap vlam had gevat
Trouwens, het pand werd door de brandweer gered.
Er was alleen maar rook en roetschade.
Zo heeft Duco weer leren bidden.